Wat merk je als ondernemer van het Brabantse ondernemersklimaat in de praktijk? TRC Advocaten gaat met de vijf ondernemers uit haar campagne ‘Helden van het Zuiden’ het gesprek aan. Over vuurtorens, het wereldkampioenschap van Brainport en de grenzen van Brabantse gemoedelijkheid. De eindconclusie: ‘In Brabant schijnt je lichtje het felst.’
‘Ondernemen in Brabant staat voor gemoedelijkheid en gunnen. Het gaat hier niet altijd om de beste prijs, maar ook om de klik en het vertrouwen. Dat begint bij een goed netwerk. Gelukkig is het netwerkklimaat hier top,’ zo trapt Ingrid (Avelco ICT) het gesprek af. De andere ondernemers beamen het belang van netwerken, al zorgt Brainport ook voor een kentering. Er komen grotere multinationals met raden van bestuur, waartoe je geen toegang hebt. ‘Brabant is nog steeds gemoedelijk, maar loopt tegen grenzen aan’, zo stellen de ondernemers aan tafel.
Netwerken is voor Bas (Van Santvoort) ook belangrijk, al werkt het volgens hem in de bouwwereld anders. ‘In de bouw werken andere mechanismen als het gaat om gunnen. Door de transparantiebeweging in de bouw wordt het steeds lastiger om een echte relatie aan te gaan die vooral gebaseerd is op vertrouwen en gunnen. Het is lastig banden aanhalen als opdrachtgevers moeten verantwoorden waarom ze voor jou kiezen. Het draait puur om goede kwaliteit en het nakomen van afspraken. Het werkt beter als anderen goed over ons praten dan dat ik dat zelf doe.’
Ondernemen in Brabant is sociaal en oprecht, zo horen we aan tafel. Je krijgt hier als ondernemer sneller een 2e kans. Het mes wordt je bij een foutje niet direct op de keel gezet. ‘Ik netwerk veel. Als ik geen pakken opmeet dan sta ik op de golfbaan. Als je 9 of 18 holes loopt, kun je elkaar niet ontlopen. Geloof mij, je leert de ware aard van mensen kennen als ze drie keer een bal het bos in slaan,’ aldus een lachende Hans (SuitsU). ‘Ik word een zakenvriend, mijn handel is heel persoonlijk. Daarom voel ik me tijdens deze coronacrisis sociaal geamputeerd.’
‘In Brabant brandt het lichtje het felst.’
Erik (TRC Advocaten) ziet vanuit zijn rol als advocaat een verschil in omgang ten aanzien van het westen. ‘In Brabant zijn advocaten onderling meer bereid om overleg te voeren en de problemen van hun cliënten samen op te lossen. We zijn net zo professioneel, maar toch gaat de samenwerking onderling in het algemeen op een prettige manier. Scherp op de inhoud, maar met wederzijds respect. En dat alles in het belang van je cliënt.’
Geert (TRC Advocaten) vult aan: ‘Naarmate een cliëntrelatie langer duurt, word je een sparringpartner voor cliënten. We zien dat de drempel om ons te benaderen al snel een stuk lager wordt.’
Mark (STAPPERT Noxon) beaamt deze gemoedelijkheid. Al is het volgens Mark, als onderdeel van een internationale groep, lastig aan Fransen uitleggen waarom ondernemen in Brabant anders is dan in Friesland. ‘Wij zijn van oorsprong een echt Brabants bedrijf. Onze vuurtoren staat middenin Brabant en daar brandt het lichtje het felst. Hier gelden onze netwerken en praten we dezelfde taal. Hier is, naast een goede prijs en logistiek, ook de relatie van belang. Als wij als Brabanders moeten verkopen aan een Friese staalbouwer, dan is dat echt anders.’
We pakken door naar Brainport; het internationale hightech label van deze regio. Brainport is een grote magneet, zo klinkt het aan tafel. ‘Een Brainporter’ zijn, staat voor sociaal met elkaar omgaan’, zo vertelt Hans (Holland Innovative). ‘We zijn hier wereldkampioen in het maken van complexe technologie. Dat kunnen we niet alleen, dat doen we samen. Deze regio wordt getypeerd door co-creatie. Niet voor niets wordt de ASML-wereldklasse bepaald door de wereldklasse van de supply chain. De supply chain in Brainport is zo sterk. Om dat op te bouwen heb je twintig jaar nodig. Dat is wel echt iets om trots op zijn. Toch blijven we hier bescheiden.’
‘Laten we niet vergeten dat er ook brood gebakken en schapen gemolken moeten worden.’
Brainport betekent bestaansrecht voor veel ondernemingen, maar biedt ook nadelen. Bas: ‘Mij wordt weleens gevraagd of ik niet baal dat ik die imposante ASML-gebouwen niet bouw. Nee hoor, laat mij de huizen voor die mensen die bij ASML komen werken maar bouwen. We profiteren allemaal direct of indirect van Brainport. Uiteindelijk verkoopt ook de lokale bakker meer worstenbroodjes. Al vind ik het wel jammer dat ik soms het gevoel krijg dat je er als regionale non-tech speler niet altijd toe doet. Ja, deze regio maakt gave hightech producten, maar dat hier ook brood gebakken en schapen gemolken moeten worden, lijkt wel eens vergeten te worden.’
Uiteraard stippen we de coronacrisis aan. De ondernemers aan tafel hebben weinig klappen moeten opvangen. De meesten hebben een meerjarenstrategie en werken voor diverse sectoren. Hierdoor zijn ze wendbaar in moeilijke tijden. De ondernemers maken zich vooral zorgen om hun personeel. Ingrid (Avelco ICT): ‘Het gemis van een mentale uitlaatklep is voelbaar. De een sport regelmatig, de ander drinkt graag een biertje op Stratumseind. Deze uitlaatklep missen ze nu. Vooral de medewerkers met jonge gezinnen hebben het nu zwaar.’ Mark (Stappert Noxon): ‘Ik voer nu wekelijks vele gesprekken met medewerkers met als doel om ze de positieve dingen te blijven laten inzien. Dat is echt nodig.
Voor Hans (SuitsU) is het anders. Hij heeft moeilijke eerste maanden gekend. Zijn agenda was vanaf maart 2020 zo goed als leeg. Toch is hij niet bij de pakken neer gaan zitten. ‘Ik heb mijn assortiment aangepast. Er is een casual lijn, voor het thuiswerken, bijgekomen. Ook opende ik een tweede ruimte zodat ik mijn winkelaanbod kon verbreden.’
Hans (Holland Innovative): ‘Het mooie van deze periode is dat alles mag en fouten maken erbij hoort. We voeren informelere gesprekken en durven ons kwetsbaar op te stellen. Je kijkt online bij elkaar binnen, je zit in de huiskamer van iemand.’ Bas: ‘Ik ervaar momenteel ook een enorme tolerantie. Normaal is het verwachtingspatroon van klanten enorm hoog. Nu is de druk er een beetje vanaf. Er is meer begrip.’
We hebben het over die kwetsbaarheid, loyaliteit en tolerantie die nu zo voelbaar is. Blijft dat? Mark (STAPPERT Noxon): ‘In onze branche komen veel materialen van ver. Door corona ontstonden hier hobbels. We hebben de materialen op voorraad en leveren kwaliteit op de gewenste plaats en tijd. Ineens wisten meer klanten ons te vinden en werd het belang van onze toegevoegde waarde in het proces duidelijk. Ik hoop dat die solidariteit in de hele keten blijft hangen. Dat we hier meer aan elkaar blijven denken in plaats van aan de eigen portemonnee.’
Alle tafelgasten hopen dat deze solidariteit blijft. Moeten we wel alles van ver halen en zo ja, moeten we dat dan met z’n allen doen? De verwachting aan tafel is dat dit de eerste twee jaar blijft, maar daarna is het afwachten. Willen we uiteindelijk toch niet de zakken meer gevuld hebben dan de buurman? Ook hier aan tafel geen glazen bol. Toch besluiten we hoop te houden op het huidige samenhorigheidsgevoel. Ook dat is perspectief.