In een recent vonnis van 13 december 2023 van de Rechtbank Overijssel komt deze kwestie aan de orde.
De curator is van mening dat de bestuurder aansprakelijk is voor het tekort van de boedel nu deze te lang is doorgegaan met het bedrijf, terwijl deze onderneming al jarenlang verlies leed en er geen concrete vooruitzichten waren dat de resultaten zouden verbeteren.
De bestuurder is het hier niet mee eens en is van mening dat het bedrijf met name failliet is gegaan door de gevolgen van de Coronacrisis.
De curator heeft zijn vordering inzichtelijk gemaakt aan de hand van de financiële ontwikkelingen van de omzet, het resultaat, de kortlopende schulden en het netto werkkapitaal over de jaren 2017 t/m 2019.
De Rechtbank neemt deze ontwikkelingen mee in haar oordeel en overweegt onder meer dat indien het volledig resultaat van het laatste jaar waarin een positief resultaat werd behaald (2017) zou worden gebruikt voor het aflossen van de op dat moment bestaande schulden, het al tien jaar zou duren om deze schulden af te lossen. De situatie was penibel en het faillissement was, aldus de Rechtbank, voorzienbaar. Naar het oordeel van de Rechtbank had de bestuurder bij deze financiële stand van zaken eerder moeten ingrijpen en haar onderneming moeten beëindigen.
Het gaat om het handelen van de bestuurder die verantwoordelijk is voor het reilen en zeilen van de onderneming, waarbij bovendien onvoldoende is gebleken dat de bestuurder een concreet plan had om de onderneming van de financiële afgrond te redden.
De Rechtbank komt - na te hebben overwogen dat zij niet twijfelt over de goede bedoelingen van de bestuurder - tot de conclusie dat er sprake is van financieel wanbeleid door de bestuurder, die een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt en aansprakelijk is voor het gehele (aanzienlijke) faillissementstekort.
De Rechtbank veroordeelt de bestuurder hier niet tot de toename van de schuldenlast vanaf het peiljaar 2017, maar voor het volledige faillissementstekort, wat opvallend is. Er valt wat voor te zeggen dat de bestuurder alleen voor de toename van de schuldenlast aansprakelijk is, te weten vanaf het moment dat hij wist, dan wel behoorde te weten dat de onderneming niet meer te redden was. De Rechtbank oordeelt anders.
De moraal van het verhaal mag zijn dat een bestuurder niet door kan ploeteren, maar zich bewust moet zijn van de perspectieven van de onderneming waarbij het doorgaan terwijl er geen zicht is op het inlopen van de schuldenlast deze bestuurder persoonlijk kan worden aangerekend en voor zijn rekening en risico kan worden gebracht. Iets wat elke bestuurder zich moet realiseren!
Wilt u hier meer over weten of heeft u vragen? Neem dan contact op met één van onze ondernemingsrechtspecialisten.